Deze kaartenserie, eenzaam maar niet alleen, maakten wij voorjaar 2020. Het moment dat de corona uitbrak en de lockdowns volgden. De grote lockdown van dat moment was dat alle bejaardenhuizen op slot gingen. Verschrikkelijk! Het voorjaar is daar, een nieuw seizoen van LEVEN en licht breekt aan, de bloemen en bomen beginnen te bloeien. De meest prachtige en hoopvolle tijd van het jaar. En daar, op die plek, op dat moment, worden vele duizenden oude mensen opgesloten, waaronder mijn vader van honderd jaar. Heartbreaking. Van binnenuit heb ik, Alieda, het schrijnende verdriet en de enorme druk op de zorg gezien. De atmosfeer in het bejaardenhuis van mijn vader was elke week opnieuw weer surrealistisch. Ik besloot vanaf dat moment van elke bloem die begon te bloeien, van elke boom die in zijn pracht ontsprong, foto’s te maken. David bewerkte de foto’s met een water color programma en zo ontstond deze prachtige serie voorjaarskaarten met lieve, maar ook krachtige en troostende teksten. Twaalf kaarten in totaal. We zijn gekomen tot de pioenroos, dus wellicht breidt deze serie zich dit jaar uit. De favoriet van mijn vader was “Mijn ziel vindt rust bij U alleen’. Zijn klemtoon was anders dan die van mij, met de ‘klem’ op ‘U’ inplaats van ‘rust’. Ik hoor nu zijn stem, wanneer hij liggend op zijn bed deze tekst uitspreekt. ‘Ja zo is het, Alieda, mijn ziel vindt rust bij Ù alleen.’ Wat een troost dit moment, dat ik nooit zal vergeten. Middenin dit verdriet, in deze eenzaamheid, dit zo ZEKER te weten. DANKjewel pap! voor deze woorden van KRACHT, jouw getuigenis, vlak voordat jij naar jouw Hemelse Vader ging.
